Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια μεταβολική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από αυξημένες τιμές σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) καθώς επίσης και από διαταραχή στον μεταβολισμό της γλυκόζης.Αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα ελλατωμένης έκκρισης ινσουλίνης από το πάγκρεας η ελλατωμένης ευαισθησίας των κυττάρων στην ινσουλίνη.Διακρίνονται 3 κύριοι τύποι διαβήτη οι οποίοι είναι ο τύπου I,ο τύπου ΙΙ και ο διαβήτης της κυήσεως.
Τα συχνότερα συμπτώματα του σακχαρώδους διαβήτη μπορεί να είναι η πολυουρία,η πολυδιψία,η απώλεια σωματικού βάρους και η πολυφαγία.Συχνά συνυπάρχουν αδυναμία,κόπωση,ζάλη και ευπάθεια σε λοιμώξεις.
Η διάγνωση του διαβήτη είναι εύκολη όταν υπάρχουν τα κλάσσικα συμπτώματα και αρκεί μια επιβεβαίωση με απλή μέτρηση σακχάρου αίματος.Τα διαγνωστικά κριτήρια που ακολουθούνται είναι:
-Τιμή γλυκόζης αίματος σε τυχαίο δείγμα >200mg/dl και παρουσία συμπτωμάτων διαβήτη
-Τιμή σακχάρου αίματος νηστείας >126mg/dl (τουλάχιστον οκτάωρη νηστεία)
-Τιμή σακχάρου αίματος >200mg/dl ,δύο ώρες μετα από φόρτιση με 75gr γλυκόζης από του στόματος
Οι επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη είναι πολλές και σημαντικές και διακρίνονται σε οξείες και χρόνιες.Οι παράγοντες οι οποίοι επιταχύνουν την εμφάνιση επιπλοκών είναι το κάπνισμα,η παχυσαρκία,τα αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης,η αρτηριακή υπέρταση και η καθιστική ζωη.
Οι οξείες επιπλοκές του διαβήτη είναι:
-Διαβητική κετοξέωση και διαβητικό κώμα
-Υπερωσμωτικό μη κετωτικό κώμα
-Υπογλυκαιμία
Οι χρόνιες επιπλοκές του διαβήτη είναι:
-Διαβητική μικροαγγειοπάθεια είναι η προσβολή τριχοειδών αγγείων η οποία με την σειρά της προκαλεί αμφιβληστροειδοπάθεια,νεφροπάθεια και νευροπάθεια
-Διαβητική μάκροαγγειοπάθεια είναι η προσβολή μεσαίου και μεγάλου μεγέθους αγγείων και προκαλεί αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια,στεφανιαία νόσο και περιφερική αγγειακή νόσο
-Άλλες επιπλοκές όπως ευπάθεια σε ευκαιριακές λοιμώξεις, περιοδοντίτιδα και στυτική δυσλειτουργία
Η στρατηγική αντιμετώπισης περιλαμβάνει την εξάλειψη των παραγόντων που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης των χρόνιων επιπλοκών καθώς επίσης και τον μακροχρόνιο γλυκαιμικό έλεγχο του ασθενούς.Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι η χορήγηση ινσουλίνης είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση επιθυμητών επιπέδων γλυκόζης.Αντίθετα σε ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ ο γλυκαιμικός έλεγχος είναι δυνατό να επιτευχθεί αρχικά με δίαιτα και μείωση του σώματικου βάρους καθώς και με χορήγηση αντιδιαβητικών δισκίων.